Close
(0) مورد
شما هیچ موردی در سبد خرید خود ندارید
دسته بندیها
    Filters
    اجرا
    جستجو
    خبرخوان

    بلاگ

    0 ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان (BMS) | قسمت دوم

    در قسمت اول این مطلب، ضمن تعریف ساختمان هوشمند و نگاهی بر پیشینه‌ی تاریخی آن، به معرفی سیستم مدیریت ساختمان (BMS) و مزایای هوشمندسازی و پیاده‌سازی این سیستم در ساختمان‌های بزرگ و مدرن امروزی پرداختیم؛ در این مطلب، به کارکردهای این سیستم و اجزای گوناگون آن خواهیم پرداخت.

    ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان


    کارکردهای سیستم مدیریت ساختمان
    هم‌اکنون سیستم‌های یکپارچه‌ی BMS در ساختمان‌های بزرگ، آسمان‌خراش‌ها و مجتمع‌های تجاری-اداری، مسکونی، صنعتی، فرودگاهی و... کنترل بخش‌های گوناگونی را به عهده دارند:


    سیستم‌های روشنایی
    سیستم‌های ارتباطی
    سیستم‌های صوتی و تصویری، اطلاع‌رسانی، تبلیغات هوشمند و تجهیزات اداری
    سیستم‌های سرمایش و گرمایش، تهویه‌ی مطبوع، پایش و پالایش کیفیت هوا
    سیستم‌های کنترل پرده‌ها، کرکره‌ها و سایبان‌ها
    سیستم‌های دسترسی، کنترل تردد و پارکینگ
    سیستم‌های نظارت تصویری
    سیستم‌های اندازه‌گیری
    سیستم‌های خودکار اعلام و اطفای حریق
    سیستم‌های امنیتی و حفاظت پیرامونی
    آسانسور و پله‌برقی‌ها
    سیستم‌های آبیاری و اتوماسیون فضای سبز
    سیستم‌های اتوماسیون تأسیسات استخر، سونا، جکوزی و ...
    سیستم هوشمند زمان‌بندی و اجرای فرامین در ساختمان

    ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

    اجزای BMS و هوشمندسازی ساختمان
    منظور از اجزا، کلیه‌ی تجهیزات، سیستم‌های ارتباطی و نرم‌افزارهایی است که برای کنترل امکانات گوناگون موجود در ساختمان مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرند. با توجه به اینکه نیازها و خواسته‌های هر مشتری ممکن است بسیار متفاوت باشد، تجهیزات و اجزای هر سیستم نیز می‌تواند با سیستم‌های دیگر بسیار متفاوت باشد و مشتری می‌تواند به دلخواهِ خود آنها را انتخاب کند.

    ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان


    در «سیستم اتوماسیون ساختمان»، یک کنترلر با اتصال به شماری سنسور (حسگر) و فعال‌ساز (عملگر)، فرایند پردازش و تصمیم‌گیری را انجام می‌دهد. به طور معمول، از BMS در اغلب ساختمان‌ها و مجتمع‌های بزرگ برای کنترل تأسیسات گرمایش و سرمایش، روشنایی و کنترل تردد بهره‌برداری می‌شود؛ اما این سیستم‌ها به دلیل بهره‌گیری از پروتکل‌های استاندارد و معماری مبتنی بر استانداردهای شناخته‌شده، از قابلیتِ لینک‌شدن با کلیه‌ی سیستم‌های مزبور و شکل‌دهی یک مدل کنترل جامع برای همه‌ی اجزای قابل‌کنترل در ساختمان برخوردارند. این تجهیزات برای ارتباط با یکدیگر از پروتکل‌های متعددی بهره می‌گیرند. پروتکل در واقع، به مجموعه قوانینی گفته می‌شود که نحوه‌ی ارتباطاتِ تجهیزات هوشمند را قانونمند می‌نماید. نقش پروتکل در شبکه‌های هوشمند، مانند نقش زبان برای انسان است. برای مطالعه‌ی کتابی به فارسی، خواننده باید شناخت مناسبی از زبان فارسی داشته باشد. به منظور ارتباط موفقیت‌آمیز دو دستگاه در شبکه نیز هر دو دستگاه باید از یک پروتکل مشابه استفاده کنند. پروتکل‌های متعددی برای هوشمندسازی ساختمان وجود دارد. اغلب این پروتکل‌ها در ابتدا منحصر به یک یا چند شرکت بوده و به‌تدریج به‌ صورت باز و استاندارد در آمده‌اند.

    به طور کلی، انتقال داده میان تجهیزات هوشمند می‌تواند از سه رسانه‌ی مختلف صورت گیرد.

    1. سیم با ولتاژ پایین و معمولا DC و زوج تابیده (Twisted Pair). در برخی موارد، داده و تغذیه‌ی دستگاه به صورت مشترک از یک مجموعه سیم انتقال می‌یابد (مانند پروتکل KNX) که باعث ساده‌ترشدن سیم‌کشی و کاهش هزینه‌ی آن می‌شود.
    2.  PLC یا Power Line Communication که در آن داده‌ها روی مدارات قدرت، انتقال داده می‌شود
    3. بی‌سیم معمولا از طریق امواج الکترومغناطیسی

      متداول‌ترین اجزای BMS را به شرح زیر می‌توان برشمرد:
      1. سیستم کنترل مرکزی: این بخش به عنوان مهم‌ترین و بزرگ‌ترین جزء سیستم BMS، هسته‌ی مرکزی آن به شمار می‌رود. گاهی اوقات از یک رایانه نیز به جای این سیستم استفاده می‌شود؛ ولی در اغلب موارد، این بخش مستقل بوده و فقط از طریق رایانه برنامه‌ریزی و کنترل می‌شود. این بخش شامل واحد پردازنده، کنترلرهای اصلی سیستم، کنتاکنتورها و رله‌هایی است که با کلیه‌ی اجزا در ارتباط‌اند.
      2. خطوط ارتباطی (BUS): این خطوط از تمام اجزای BMS عبور کرده و امکان تبادل اطلاعات را میان آنها میسر می‌سازد. این خطوط می‌تواند به صورت سیم‌های برق ساختمان، چند رشته سیم مشترک یا به صورت امواج بی‌سیم باشد.
      3. نقاط دسترسی و کنترل‌کننده (Access Points): این بخش شامل نمایشگرهای همراه با صفحه‌کلید یا نمایشگرهای لمسی است که از قابلیت نمایش اطلاعات و کنترل بخش‌های گوناگون ساختمان مانند دما، وضعیت تجهیزات و... برخوردار است. این بخش مانند واحد کنترل مرکزی است؛ با این تفاوت که توانایی‌های آن محدودتر است.
      4. حسگرها: با توجه به نیازهای مورد نظر و سطح هوشمندسازی، سنسورهای گوناگونی را می‌توان در نقاط مختلف نصب کرد. انواع متداول این سنسورها عبارت‌اند از: سنسور حرکتی، سنسور دما، سنسور نور، سنسور دود، سنسور شکست شیشه، سنسور بازوبست، سنسور رطوبت‌سنج، میکروفون و ... که می‌توانند مشخصات دریافتی را به سیگنال‌ها و اطلاعات مورد نظر تبدیل نموده و از طریق خطوط ارتباطی به کنترل مرکزی یا نقاط کنترلی ارسال نمایند. کنترل مرکزی یا محلی نیز فرامین لازم را به انواع کلیدها، تایمرها و دیمرها ارسال می‌کند.
      5. دیمرهای روشنایی: دیمرها امکان تنظیم نور را با افزایش یا کاهش نور لامپ‌ها به صورت الکترونیکی فراهم می‌کنند. با این تجهیزات، می‌توان به همراه سنسور نور، سطح نور محیط را با کم‌وزیادشدن نور طبیعی تنظیم کرد.
      6. تایمرها: تایمرها برای اجرای مجموعه‌ای از اقدامات که به صورت تکراری و در زمانهای مشخص انجام می‌شوند، به کار می‌روند؛ البته کنترل مرکزی نیز از قابلیت ارسال فرمان به صورت زمان‌بندی‌شده برخوردار است.
      7. پریزها: با بهره‌گیری از پریزهایی که قابلیت ارسال و دریافت اطلاعات را از طریق خطوط ارتباطی دارند، می‌توان مصرف‌کننده‌های متصل به آنها را روشن و خاموش کرد یا از وضعیت آنها مطلع شد.
      8. نرم‌افزار سیستم: بهره‌گیری از نرم‌افزار به وسیله‌ی یک رایانه می‌تواند یکی از ابزارهای مفید و با انعطاف‌پذیری بالا برای سیستم BMS باشد. حتی در مواردی، این نرم‌افزار قابلیت‌هایی به سیستم می‌دهد که کنترل مرکزی فاقد آن است؛ از جمله گزارش‌گیری و ثبت رویدادها و نیز ارتباط بصری مناسب با سیستم.
      9. Web Server: وسیله‌ای است که کاربر را قادر می‌سازد تا در هر نقطه‌ای از دنیا از طریق اینترنت به سیستم BMS دسترسی پیدا کرده و آن را کنترل نماید. این سیستم از یک سو، با خطوط ارتباطی به کنترل مرکزی و از سوی دیگر به تجهیزاتی مانند مودم وصل می‌شود.
      اجرای چنین سیستم جامعی در یک ساختمان با به‌کارگیری اجزای بالا، واقعا آن را به سازه‌ای امن، ایمن، بهینه و هوشمند تبدیل خواهد کرد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که به‌کارگیری BMS در بهترین حالت، باعث کاهش 30 درصدی در مصرف انرژی در ساختمان‌ها می‌شود؛ در عین حال، بهره‌گیری از سیستم‌های یکپارچه نسبت به سیستم‌های مجزا 15 درصد قابلیت بالاتر فراهم می‌کند.
      ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

      سخن آخر
      پیش‌تر فقط در فیلم‌ها و سریال‌های علمی‌تخیلی، ابزارها و ساختمان‌های هوشمندی می‌دیدیم که صاحبخانه به‌راحتی و با فشردن یک دکمه، بسیاری از کارها را به صورت خودکار انجام می‌داد. خبر بسیار خوب اینکه، امروز واژه‌ی هوشمند از دنیای تخیلی فیلم‌ها به جهان واقعی آمده و خبر شگفت‌انگیزتر اینکه، هم‌اکنون این فناوری جدید در ایران نیز برای ساختمان‌ها و مجتمع‌های تجاری و مسکونی گوناگون به‎راحتی قابل دسترسی و اجراست و با برنامه‌ها و اقدامات شرکت‌های پیشتاز در فناوری اطلاعات و ارتباطات، همچون آریاهمراه، به‌زودی همانند سایر فناوری‌ها فراگیر خواهد شد. در حال حاضر، یکی از شاخه‌های اصلی خدمات تجاری شرکت آریاهمراه، ارائه‌ی راهکارهای یکپارچه‌سازی سیستم‌های اطلاعاتی و ارتباطی ابرساختمان‌ها و مجتمع‌های عظیم است که پیاده‌سازی سیستم BMS، یکی از بخش‌های آن به شمار می‌رود. با پیاده‌سازی BMS در ساختمان‌ها و مجتمع‌های بزرگ تجاری، اداری، مسکونی، صنعتی، فرودگاهی، ریلی و ... بنا بر نیازها و محدودیت‌های ویژه‌ی هریک می‌توان به همه‌ی اهداف ایمنی، امنیتی، رفاهی، بهره‌وری و صرفه‌جویی به طور هم‌زمان دست یافت و با هوشمندسازی سازه‌های عظیم، چند گام به سوی تحقق آرمان «شهر هوشمند» پیش رفت.
    ساختمان‌های هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

    منبع: آریا همراه

     

    مطالب مرتبط:

    8 دلیل برای اینکه خانه خود را هوشمند کنید!

    در مورد خانه‌های هوشمند بیشتر بدانید

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان (BMS) | قسمت اول

     

    0 ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان (BMS) | قسمت اول

    امروزه مدیریت و مصرف بهینه‌ی انرژی، هم‌زمان با بهره‌برداری از امكانات رفاهی در ساختمان‌های تجاری، اداری، مسكونی و به طور خاص ساختمان‌های چندمنظوره از مهم‌ترین ضروریات است. با بهره‌گیری از سیستم مدیریت هوشمند ساختمان (BMS) كنترل تجهیزات الكتریكی و مكانیكی ساختمان به جای مدیریت توسط افراد، با استفاده از سیستم‌های هوشمند و یكپارچه انجام می‌شود. در این مطلب، ضمن تعریف ساختمان هوشمند و نگاهی بر پیشینه‌ی تاریخی آن، به معرفی سیستم مدیریت ساختمان، مزایای پیاده‌سازی و مهم‌ترین کارکردها و اجزای آن در ساختمان‌ها و مجتمع‌های بزرگ امروزی خواهیم پرداخت.

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

    تعریف ساختمان هوشمند
    خانه هوشمند، ساختمانی است که کلیه‌ی اجزای داخلی آن، به واسطه‌ای یکپارچه و با منطقی سازگار با محیط، در تعامل با یکدیگرند. به بیان دیگر، طراحان ساختمان‌های هوشمند با یکپارچه‌کردن چهار عنصر کلیدی یعنی سامانه‌ها، ساختار، سرویس‌ها و مدیریت، محیطی پویا و مقرون‌به‌صرفه فراهم می‌کنند که به رفاه، راحتی و امنیت بیشتر کاربران ساختمان می‌انجامد. امروزه، بازار جهانی ساختمان‌های هوشمند در چهار گروه بازار محصولات، بازار کاربر نهایی، بازار فناوری و بازار اپلیکیشن جا می‌گیرد.


    ساختمان هوشمند شامل نصب و بهره‌برداری از سیستم‌های فناوری یکپارچه‌سازی ساختمان است. این سیستم‌ها اتوماسیون ساختمان، راهکارهای ایمنی و امنیتی، ارتباطات و سامانه‌های مدیریت امکانات را دربرمی‌گیرند. تفاوت اصلی ساختمان هوشمند با ساختمان‌های معمولی در این است که همه‌ی وسایل، تجهیزات و امکانات در ساختمان هوشمند به یکدیگر متصل هستند و با یک سیستم مرکزی به صورتی یکپارچه هدایت می‌شوند. به دیگر سخن، ساختمان هوشمند، ساختمانی است که مجهز به یک زیرساخت ارتباطاتی قوی است که آن را قادر می‌سازد به صورت مستمر نسبت به وضعیت‌های متغیر محیط واکنش نشان دهد و خود را با آنها هماهنگ کند.
    هوشمند، در واقع، توصیفی برای حسگرهای پیشرفته، اکچوئیتورها و تجهیزات مرتبط است. یک دستگاه هوشمند یا سیستم هوشمند، به وسیله‌ی یک ریزپردازشگر به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌شود تا اعمالی ازپیش‌تعیین‌شده را انجام دهد و با سیستم‌های خارجی توسط شبکه‌ی داده‌ها ارتباط برقرار سازد. هوشمند برای توصیف تلفیقی از تجهیزات و سیستم‌ها به همراه نرم‌افزاری که قابلیت تفسیر و برقراری ارتباط میان مجموعه‌ی تجهیزات و سیستم‌ها را دارد، به کار می‌رود.

    پیشینه‌ی ساختمان‌های هوشمند
    در سال 1966، به مکانی که امکان کنترل خودکار تجهیزات و اجزا را فراهم می‌کرد، ساختمان هوشمند گفته می‌شد. در سال 1970، تعریف ساختمان‌های هوشمند به این صورت ارائه شد: «آمیزه‌ای از نوآوری‌های فنی و غیرفنی به همراه نظام مدیریتی پیچیده که سرمایه صرف آن شده است. به طور کلی، می‌توان گفت تا پیش از دهه‌ی 70 تنها به سهولت کاربرد و انعطاف‌پذیری سیستم‌های مدیریتی و کنترلی توجه می‌شد. اما پس از دهه‌ی 70، بستری برای شکل‌گیری سیستم‌های هوشمند با مفهوم امروزی‌اش آغاز شد. بنابراین، ساختمان‌های هوشمند یا دستِ‌کم بحث مفهومی آنها به اوایل سال‌های 1980 برمی‌گردد. در سال 1984، مقاله‌ای در مجله‌ی نیویورک‌تایمز، در مورد ساختمان‌های نسل جدید که ساختمان‌های هوشمند نامیده می‌شوند، از سوی سازندگان ساختمان ارائه شد.

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان


    این ساختمان‌ها به عنوان پیوند دو فناوری (ارتباطات از راه دور و توسعه‌ی صنعت رایانه‌های شخصی) تعریف شده‌اند. در این دوران، نخستین ارتباط واقعی میان سازندگان ساختمان و فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات پایه‌ریزی شد. فناوری ارتباط از راه دور جدید، فرصتی را در اختیار مالکان ساختمان گذاشت تا خدمات فناوری را در ساختمان‌های خود به فروش رسانند و به کسب‌وکار خود رونق دهند.


    در دهه‌ی بعدی، پیشرفت‌هایی در ساختمان‌سازی، شامل سیستم‌های کابل‌کشی ساخت یافته (Structured Cabling Systems)، سیستم‌های دیداری-شنیداری، کنترل‌کننده‌های اتوماسیون ساختمان با سیستم کنترل دیجیتال مستقیم (DDC)، فضای محدودشده برای تجهیزات شبکه، سیستم‌های دسترسی و نظارت ویدئویی صورت گرفت و در سال 1994، راهنمای استانداردسازی تحت استاندارد «مَستر فُرمت» (Master Format) از سوی «موسسه‌ی مشخصات ساخت‌و‌ساز» (CSI) منتشر شد. در بخش هفدهم این راهنما، طراحان به فناوری‌های پس از ساخت کامل ساختمان اشاره کردند. آخرین ویرایش در استاندارد مزبور که در سال 2004 منتشر شد، از پیشرفت‌های خوبی در زمینه‌ی کاربرد فناوری‌های هوشمندسازی ساختمان برخوردار بود.


    در آغازِ هوشمندسازی، تنها خودکارسازی سیستم‌های هشدار، روشنایی و تهویه‌ی مطبوع مدنظر بود؛ پس از آن، خودکارسازی سیستم‌های اداری و امنیتی مدرن آغاز شد و به‌تدریج، هوشمندسازی ساختمان، نظارت بر همه‌ی فرایندهای ساختمانی را دربرگرفت. امروز به ساختمانی هوشمند می‌گوییم که در آن تبادل اطلاعات، در سیستم‌های ساختمان به صورت خودکار و یکپارچه انجام می‌شود.

    سیستم مدیریت ساختمان (BMS)
    سیستم مدیریت ساختمان (Building Management System) که گاهی از آن با عنوان سیستم اتوماسیون ساختمان یاد می‌شود، سامانه‌ای مبتنی بر رایانه است که برای پایش و هدایت تجهیزات مکانیکی و الکتریکی داخل ساختمان (مانند تهویه، روشنایی، سیستم قدرت، سامانه‌ی آتش‌نشانی، ایمنی، امنیت و ...) در داخل ساختمان پیاده‌سازی می‌شود. به طور کلی، هدف از پیاده‌سازی سیستم‌های BMS در یک ساختمان، تطبیق شرایط کارکرد اجزای گوناگون با توجه به شرایط محیطی و نیاز ساختمان در لحظه است. این سیستم می‌تواند با توجه به کاربری ساختمان (مسکونی، اداری، تجاری، بیمارستان و... ) طراحی و اجرا شده و بر کلیه‌ی فعالیت‌های آن اعم از باز و بسته‌شدن درب‌ها، ورود و خروج افراد، سیستم‌های روشنایی، سیستم‌های تهویه‌ی مطبوع، پنجره و پرده‌ی اتاق‌ها، تجهیزات دیداری-شنیداری و ... نظارت و مدیریت داشته باشد.

     

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان


    سیستم مدیریت ساختمان شامل دو بخش نرم‌افزار و سخت‌افزار است؛ سخت‌افزارها معمولاً به صورت اختصاصی به‌ وسیله‌ی میکروکنترلرها پیاده‌سازی می‌شوند و نرم‌افزارها نیز ممکن است به صورت اختصاصی برای سیستم نوشته شوند. در برخی از سیستم‌ها، از نرم‌افزارهای کنترل و مانیتورینگ برای کنترل و نظارت بر عملکرد بخش‌های گوناگون استفاده می‌شود. ارتباط میان سخت‌افزار و نرم‌افزار غالبا توسط یکی از پروتکل‌های DeviceNet، SOAP، XML، BACnet، LonWorks، MODBUS، usp، lan، rs232 و... پیاده‌سازی خواهد شد. اجزای اصلی این سیستم عبارت‌اند از: کنترل‌کننده‌ی مرکزی؛ کنترل‌کننده‌ی محلی؛ کنترل‌کننده‌ی اینترنتی و حسگرها (سنسورها). با به‌کارگیری انواع حسگرها در درون و بیرون ساختمان و با پیاده‌سازی یک سیستم واحد، می‌توان به صورت لحظه‌ای هدایت تمام شرایط رفاهی و امنیتی را در اختیار داشت و از آنها در جهت دستیابی به شرایط ایده‌آل بهره گرفت. برای این منظور، نیاز به تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری خاصی است که با گردآوری اطلاعات محیطی و انتقال داده‌ها به سیستم مرکزی، روند مدیریت ساختمان را بهینه کند.

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

     


    مزایای هوشمندسازی و پیاده‌سازی سیستم مدیریت ساختمان
    با اینکه پیاده‌سازی سیستم مدیریت ساختمان سبب افزایش هزینه‌های ساخت ساختمان می‌شود، میزان صرفه‌جویی در هزینه‌های جاری ساختمان ناشی از اجرای این سیستم، می‌تواند در مدتی کوتاه هزینه‌های اولیه را جبران کند و به‌علاوه سطح بالاتری از رفاه و آسایش را برای کاربران ساختمان (ساکنان، مهمانان و مدیران) به همراه داشته باشد. همچنین سیستم‌های مدیریت ساختمان از قابلیت کنترل‌پذیری بالایی برخوردار بوده و با اجرای ساختار مناسب، کنترل اجزای مختلف آن از سرتاسر دنیا امکان‌پذیر است. با تعریف سطوح دسترسی مختلف می‌توان قابلیت کنترل‌پذیری اجزای گوناگون را سطح‌بندی نمود تا امکان اِعمال برخی تغییرات تنها برای کاربران مجاز و در صورت واردنمودنِ رمز عبورِ تعریف‌شده میسر باشد.
    به طور کلی، عموم مزایا و نتایج بهره‌برداری از BMS را می‌توان به شرح زیر برشمرد:


    فراهم‌آوردن سطح رفاهی بالا برای مجموعه‌ی کاربران ساختمان (ساکنان، مهمانان، مدیران و کارکنان)
    بهره‌برداری بهینه از تجهیزات و افزایش عمر مفید آنها و کاهش چشمگیر هزینه‌های مربوط به نگهداری و تعمیرات
    ارائه‌ی سیستم کنترل هوشمند با قابلیت برنامه‌ریزی زمانی عملکرد
    حذف خطای اپراتوری به دلیل کنترل توسط رایانه
    بهینه‌سازی و صرفه‌جویی در مصرف انرژی
    قابلیت مانیتورینگ و کنترل تمام نقاطِ تحت کنترل از طریق یک رایانه‌ی شخصی یا گوشی تلفن هوشمند از طریق اینترنت
    یکپارچه‌سازی مدیریت تأسیسات و سیستم‌های گوناگون در ساختمان و در نتیجه، عملکرد هماهنگ همه‌ی تجهیزات
    قابلیت دریافت گزارش‌های آماری از عملکرد همه‌ی تجهیزات به منظور بهینه‌سازی مصرف

     

    ساختمان هوشمند و سیستم مدیریت ساختمان

     

    منبع: آریا همراه 

    مطالب مرتبط:

    8 دلیل برای اینکه خانه خود را هوشمند کنید!

    در مورد خانه‌های هوشمند بیشتر بدانید

    logo-samandehi